လက ခပ္သဲ့သဲ့ သာေနတယ္...
မ်က္ေမွာင္ခ်ီတဲ့ ႏွင္းေငြ ့ေတြ နဲ ့..
ေဆာင္းရင္ခြင္ဟာ ေႏြးလို ့.......
ဟိုးးးး ေ၀းေ၀းက သက္တံ့ေတြကို ေငးၾကည့္ရင္းး
ေလျပည္ထဲတိုးေ၀ွ ့လာတဲ့ နာက်င္မႈေတြ ဖမ္းဆုပ္ရင္း
ခြင့္လႊတ္နားလည္ခဲ့ေသာ သူ ့ခ်စ္ျခင္းမ်ားကို ေပြ ့ဖက္ရင္း
ကိုယ့္အမွားေတြကို လက္ခ်ိဳးေရခဲ့တယ္....
ကိုယ့္သကၠရာဇ္ေတြကို အခ်ိဳးခ်မိတယ္.....
ခ်စ္ေသာသူ အတြက္.....
မသိ၀ါးဆိုးရြားခဲ့ေသာ ေန ့ရက္မ်ား.....
မသိတတ္ခဲ့ေသာ နာရီမ်ား.......
လ်စ္လ်ဴရႈမိေသာ စကၠန္ ့မ်ား.....
ရွက္ရြံ ့ျခင္းနဲ ့ ျငင္းဆန္ခဲ့တာလား..
ျငင္းဆန္ရင္းနဲ ့ရွက္ရြံ ့ခဲ့မိတာလား......
ဒီတစ္ေန ့ေတာ့ မင္းဒဏ္ရာေတြ ကိုယ္ နမ္းခဲ့မိျပီ....
မိနစ္ကိုးဆယ္ျခားတ့ဲံ ေဒသမွာ..
မင္းအိပ္စက္ေနျပီ ထင္တဲ့အခ်ိန္မွ.....
အလြမ္းတစ္ခ်က္သဲ ့မိတဲ့အခါ....
မရည္ရြယ္ပဲ မ်က္ရည္တစ္စ........
ဖ်တ္ကနဲ ေၾကြက်တယ္........................။ ။
No comments:
Post a Comment