ျမိဳ႔ကေလး

ေနရစ္ခဲ့ေတာ့ျမိဳ႔ကေလးေရ.....................................။
အေရာင္အေသြးစံုလင္တဲ့ လူေတြ ၊ကားေတြ ၊တိုက္တာအေဆာက္အဦးေတြ ၊စက္ရံုေတြကို၀ါးျမိဳရင္း က်န္ရစ္ခဲ့ေပေတာ့ ။နင့္ရဲ႕ဗိုက္ထဲက ပ်စ္ခဲေနတဲ့ကတၱရာေစးေတြ ခါြခ်ဖို႕ေတာ့မေမ့နဲ႕ေပါ့ ။၀င္းစိုေနတဲ့တက္ၾကြမႈေတြ အန္ထုတ္ရင္း အဆိပ္သင့္ေလေငြ႕ေတြကိုေတာ့မႈတ္ထုတ္လိုက္ပါကြယ္ ။




စက္ေတာ္ရာဘုရားရဲ႕အာလိန္ငါးဆင့္ထိပ္ဆံုးကိုေရာက္သြားျပီဆိုရင္ပဲ အပင္ေတြၾကားထဲမွာ ပုန္းခိုေနတဲ့ျမိဳ႕ကေလးကို ဘြားကနဲကၽြန္ေတာ္ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။ျမိဳ႕ကေလးက ရွက္သေယာင္မ်က္လႊာခ်လို႕....။ျမင္ကြင္းထဲကို စိမ္းစိုေနတဲ့အပင္အုပ္အုပ္ၾကီးေတြ ေျပးေျပး၀င္လာတယ္ ။ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တဲ့ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ျမိဳ႕ကေလးက အခုေတာ့လည္းေအးျမလို႕ ၊ျငိမ္သက္လို႕ ။
ျမိဳ႕ကေလးေရ....................
နင္ဟာ ခ်စ္စရာေကာင္းတုန္းပါပဲ ။

တ၀ီ၀ီကားသံေတြ ၊တိုက္ျဖဴျဖဴ လူထူထူေတြ ...ျပီးေတာ့ ဆူညံေနတဲ့ရနံ႕ေတြ ။အခုေတာ့လည္း ေခတၱခဏကြယ္ေပ်ာက္လို႕ပါလား ။ေလျပည္ဟာ ေ၀့ကနဲတိုက္ခတ္သြားတယ္ ။ဆြဲလြဲသံဟာ တခၽြင္ခၽြင္ျမည္လို႕ ။ေက်ာင္းသူတစ္အုပ္ အာလိန္ငါးဆင့္ေပၚ ေျပးတက္လာၾကတယ္ ။အလုအယက္ ေမာၾကီးပန္းၾကီး.....။ကၽြန္ေတာ္ရပ္ေနရာကိုတြန္းထိုးခုန္တိုက္ျပီး သံဇကာလက္ရန္းေတြနား အေျပးအလႊားတိုးကပ္သြားၾကတယ္ ။တစ္ေယာက္က..
”ဟယ္ လွလိုက္တာ ”
တစ္ေယာက္ကလည္းပလံုးပေထြးနဲ႕
”အပင္ေတြ အပင္ၾကီးေတြ အမ်ားၾကီး အမ်ား....”
တစ္ေယာက္က ၀မ္းသာအားရနဲ႕ျဖတ္ေျပာတယ္ ။
”ေအးေလ ေအာက္မွာတုန္းက အပင္ေတြဘယ္ေရာက္ေနလဲမသိဘူး ။အခုအေပၚစီးက ၾကည့္ေတာ့အပင္ေတြစိမ္းလို႕စိုလို႕ ”
ေထာက္ခံၾကတယ္..သံျပိဳင္...။
”မ်က္စိေအးလိုက္တာ ”
ကၽြန္ေတာ္ျပံဳးေနတယ္ ။ျငင္ျငင္သာသာေလးကိုု ျပံဳးေနတာပါ ။ျမိဳ႕ကေလးရဲ႕လတ္ဆတ္တဲ့ရနံ႕ေတြ သူတို႕အျပည့္အ၀ ၀ါးျမိဳၾကတယ္ ။လက္ႏွစ္ဘက္ကို ဆန္႕တန္းလို႕......။တြန္းထိုးေနာက္ေျပာင္ျပီး အသက္၀၀ရႈလို႕ ။သူတို႕ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကတယ္ ။ျမိဳ႕ကေလးရဲ႕ပုန္း၀ွက္ထားတဲ့ လြတ္လပ္ေအးခ်မ္းမႈကို ရွာေဖြေတြ႕လိုက္ရလို႕ ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကတယ္ ။
ျမိဳ႕ကေလးေရ....................................
တိုးတိုးေလးေခၚၾကည့္တယ္ ။အပင္အုပ္အုပ္ေတြၾကားက လွစ္ကနဲမ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္လို႕ ရွက္ျပံဳးျပံဳးတယ္ ။အပင္အုပ္အုပ္ေတြၾကားက လွစ္ကနဲမ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္လို႕ ရွက္ျပံဳးျပံဳးတယ္ ။ကၽြန္ေတာ္မ်က္လံုးမွိတ္ေနခဲ့ပါတယ္ ။
ျမိဳ႕ကေလးရဲ႕ျငိမ္သက္မႈကိုစားသံုးေနတယ္ ။ဖြဖြေလး......................။

ထီးေတြလုပ္တဲ့လမ္းက်ဥ္းကေလးထဲကို အေ၀းကေရာက္လာတဲ့ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းကိုေခၚသြားမိခဲ့တယ္ ။အဲဒီ့လမ္းထဲ စ၀င္လိုက္လိုက္ခ်င္းပဲ သူငယ္ခ်င္းဆီက ”ဟင္ ဟာ” စတဲ့အာေမဋိတ္သံေတြခုန္ေပါက္ထြက္က်လာတယ္ ။

”လွလိုက္တာ လွလိုက္တာ ”
ကၽြန္ေတာ္ခြန္းတံု႕မျပန္ဘဲ ဆိတ္ဆိတ္ေနလိုက္တယ္ ။သူကအငမ္းမရ ဆက္ေျပာျပန္တယ္ ။
”အႏုပညာျပခန္းတစ္ခုထဲေရာက္သြားသလိုပဲ”
အဲဒီ့ေနာက္မွာ ထီးကေလးေတြရဲ႕လွပႏိုင္မႈေနာက္မွာ သူေမ်ာပါသြားျပီး ကၽြန္ေတာ့္ကိုေတာင္ ေမ့ေလ်ာ့သြားခဲ့ပါတယ္ ။လမ္းတေလ်ာက္ ေနလွန္းထားတဲ့ထီးေတြကို သူအနီးကပ္ၾကည့္တာ ၊တေမ့တေမာေငးတာ ၊ဆိုင္ရွင္သေဘာေကာင္းရင္ လက္နဲ႕အသာအယာထိေတြ႕ၾကည့္တာ စတာေတြကို ခပ္ျပံဳးျပံဳးနဲ႕ကၽြန္ေတာ္ေငးၾကည့္ရင္း သူ႕ကိုအႏုပညာဖမ္းစားမႈထဲလြင့္ေမ်ာခြင့္ေပးလိုက္ပါတယ္ ။သူ႕ပါးစပ္ၾကီးက ျပန္မေစ့ေတာ့ဘဲ မ်က္၀န္းေတြမွာ အံ့ၾသမႈ ၊ေက်နပ္မႈ ၊ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ ၊စိတ္၀င္စားမႈေတြနဲ႕ တလက္လက္လွ်ံလို႕ ။ထြက္ျဖာက်လာေတာ့မယ့္အတိုင္း ။

ျမိဳ႕ကေလးေရ.........................
နင္ဟာခ်စ္စရာေကာင္းေနတုန္းပါပဲ ။

ျမိဳ႕ျပရဲ႕တိုးတက္မႈ အရိပ္အေယာင္ေအာက္မွာ ျမိဳ႕ကေလးဟာ မြန္းက်ပ္ေနရွာတယ္ ။ရွည္လ်ားလ်ားတိုက္ေရာင္စံုေတြ ၊ခပ္က်ဥ္းက်ဥ္းလမ္းကိုမွ မေထာက္မဆံ့မျပဲထိုးသိပ္ထားတဲ့ ကားေရာင္စံုေတြ ၊ဆိုင္ကယ္ေတြ ၊စက္ဘီးေတြ ၊လူေတြ.......။
မိုတယ္ေတြလား...အင္းေတြလား အျပိဳင္အဆိုင္ေပၚေပါက္လို႕ ။ကာရာအိုေကရံုေတြကလည္း လက္ညိႈးထိုးမလြဲ စုပံုေနေလရဲ႕ ။ေတြ႕လား..ယာဥ္ေၾကာပိတ္ဆို႕လို႕ ကားေတြ ၊လူေတြ ၊စက္ဘီးေတြ ၊ဆိုင္ကယ္ေတြ စီတန္းေစာင့္ေနၾကတယ္ ။
ျမိဳ႕လယ္ေခါင္မွာ ၊ကမ္းနားလမ္းေတာက္ေလွ်ာက္မွာ ၊ဟာလ၀ါဆိုင္ေတြဟီးထလို႕ အလွ်ိဳလွ်ိဳ ။တစ္လမ္းေမာင္း ၊ႏွစ္လမ္းေမာင္းေတြနဲ႕ ခြဲျခားသတ္မွတ္ေနရေလာက္ေအာင္ ျမိဳ႕ေလးဟာ ေမာပန္းေနေပရဲ႕ ။

ျမိဳ႕ကေလးေရ.......
ကားထူထူၾကားက အားစိုက္ျပီးေအာ္လိုက္ေတာ့ ျမိဳ႕ကေလးက ေမာပန္းနာက်င္ေနရာကယဲ့ယဲံေလးျပံဳးျပတယ္ ။ျပီးေတာ့ ဟိုက္သံေလးနဲ႕အသံထြက္ရံုေျပာတယ္ ။တကယ့္ကိုတိုးတိုးေလး ။
”ငါ မ ခံ ႏိုင္ ေတာ့ ဘူး ”
နားစြင့္အာရံုစိုက္ေနရာက ကၽြန္ေတာ္ဒိတ္ကနဲျဖစ္သြားတယ္ ။ရင္ခုန္သံေတံ တဒိုင္ဒိုင္းျမည္လို႕ေသြးေတြ တဒိတ္ဒိတ္တိုးလာတယ္ ။မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာေျပးလႊားလာရသူလို ျမိဳ႕ကေလးကိုကေရာကပါး ထစ္ထစ္ေငါ့ေငါ့ေျပာလိုက္ရတယ္ ။ေနပါဦး..ေနပါဦး ေတာင့္ထားပါဦး ျမိဳ႕ကေလးရယ္ ။အားမေလ်ာ့လို္က္ပါနဲ႕ ။မေလ်ာ့လိုက္ပါနဲ႕ဦး ။နည္းနည္းေလးအနားယူလိုက္ပါဦး ။
ျမိဳ႕ကေလးက ေၾကကြဲတဲ့အျပံဳးနဲ႕ နာက်င္စြာႏႈတ္ခမ္းသပ္တယ္ ။
”ဒီလိုပဲေပါ့ ”
ကၽြန္ေတာ္ ျမိဳ႕ကေလးကိုအားေပးတဲ့အျပံဳးနဲ႕ႏွစ္သိမ့္လိုက္တယ္ ။သူကလည္း ျပန္ျပံဳးျပရွာပါတယ္ ။မဆိုစေလာက္ေလးပါ ။
ျမိဳ႕ကေလးေရ......................
နင္ဟာ ခ်စ္စရာေကာင္းေနတုန္းပါပဲ။

ကမ္းနားစပ္မွာ ညင္ညင္သာသာပဲထိုင္ခ်ျပီး င၀န္ျမစ္ၾကီးကို ကၽြန္ေတာ္ေငးေမာၾကည့္ေနခဲ့တယ္ ။လတ္ဆတ္တဲ့ေလေတြဟာ မရႈမသြင္းရပဲနဲ႕ ကိုယ္ထဲကိုအလံုးအရင္းနဲ႕ ၀င္ေရာက္လာတယ္ ။သမၺာန္ခတ္သံတကၽြိကၽြိက အၾကားအာရံုမွာတြဲရြဲခိုလို႕ ။
၀င္လုဆဲေနေရာင္ၾကီးက ပုဇြန္ဆီေရာင္သမ္းလို႕ ။ျပျပ ျမင္ေနရတဲ့ ေတာအုပ္ေတြဟာ စိမ္းစိုေနတယ္ ။ဗ်ိဳင္းတစ္အုပ္က ရုတ္ကနဲထပ်ံသြားခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့နာမည္ေခၚသံကို ပီပီသသၾကားလိုက္ရတယ္ ။အံ့ၾသမႈနဲ႕ ေ၀့၀ဲရွာေဖြမိေတာ့ ျမိဳ႕ကေလးဟာ
ၾကည္ၾကည္စင္စင္ျပံဳးလို႕ ကၽြန္ေတာ့္နံေဘးကိုေရာက္ေနတယ္ ။
အမယ္..သူအနားယူေတာ့မယ္ ။
ျမိဳ႕ကေလးဟာ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္လို ေလနဲ႕အတူ ကမ္းစပ္မွာ ေျပးလႊားေနတယ္ ။ေလွငယ္ကေလးေတြကိုလည္း ”ေဟး ေဟး ” နဲ႕ေအာ္လို႕ ၊အဆံုးမဲ့လြတ္လပ္ေပါ့ပါးမႈေတြနဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့ျမိဳ႕ကေလးကိုၾကည့္ရတာ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္လိုပဲ ။
သူဟာ အသက္ဘယ္ေလာက္ရွိမွာပါလိမ့္ ။ကၽြန္ေတာ့္ထက္အဆေပါင္းမ်ားစြာ ၾကီးမွာေပါ့ ။အဘိုး ၊အေဘး ၊အဘီ ၊အေဘာင္ မဟုတ္ေသးပါဘူး...တီ ၊တြတ္ ၊ကၽြတ္......ဒါက ပို ဆိုး ေသး ။အသံထြက္ေအာင္ရယ္ေမာလိုက္ောတ့ျမိဳ႕ေလးက မ်က္လံုးလွန္ၾကည့္တယ္ ။ျပီးေတာ့ မ်က္ေစာင္းထိုးသြားပါတယ္ ။ကၽြန္ေတာ္ ရယ္ေမာလို႕သာေနလိုက္တယ္ ။ၾကည့္စမ္းပါဦး...ကၽြန္ေတယ့္ထက္အဆေပါင္းမ်ားစြာၾကီးတဲ့ ျမိဳ႕ကေလးကႏုပ်ိဳသစ္လြင္ေနလိုက္တာ ။ဆန္းသစ္မႈေတြနဲ႕လွပေနလိုက္တာ ။ရင့္က်က္မႈေတြေလာင္းထားတဲ့ ႏုပ်ိဳမႈေတြနဲ႕ျမိဳ႕ကေလးဟာ သိပ္လွပပါတယ္ ။
ျမိဳ႕ကေလးေရ................................
နင္ဟာခ်စ္စရာေကာင္းေနတုန္းပါပဲ ။


မီးခိုးေငြ႕ေတြတလူလူလြင့္ေနတဲ့ ဆန္စက္ၾကီးေတြနားမ်ားျဖတ္မိရင္ ျမိဳ႕ကေလးဟာ ရင္ေကာ့သြားတတ္တယ္ ။လက္မေတာင္ေထာင္လိုက္ေသးတယ္ ။ၾကြား၀ါတဲံ့ေလသံနဲ႕ ေျပာျဖစ္ေအာင္ေျပာလိုက္ေသးတယ္ ။
”ျမန္မာျပည္ရဲ႕ဆန္အိုးၾကီးကြ ”

အဲဒီ့အလိုက္မွာေတာ့ ျမိဳ႕ကေလးကိုနည္းနည္းအျမင္ကတ္မိတာနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္စကားျပန္မေျပာျဖစ္ောတ့ဘူး ။တစ္ခြန္းေတာ့ေျပာလိုက္မိေသးတယ္ ။
”အလကား...မီးမလာတာေတာ့ထည့္မေျပာဘူး ”
ျမိဳ႕ကေလးက အံ့ၾသဟန္ေဆာင္ထားတဲ့ မ်က္လံုးကိုျပဴးျပျပီး ကၽြန္ေတာ့္ကိုေလွာင္ရယ္ရယ္တယ္ ။
”မဆိုင္တာေတြ...နင္မွ အသံုးမက်တာ..ဒီမွာ ဒီရပ္ကြက္က အျမဲထိန္ထိန္လင္းလို႕”
ကၽြန္ေတာ္ပါးစပ္ပိတ္သြားပါတယ္ ။အဲဒီ့ေနာက္ ျမိဳ႕ကေလးရဲ႕ ေအာက္ကလိအာရယ္သံကို နာလိုခံခက္နဲ႕နားေထာင္လိုက္ရပါတယ္ ။ကၽြန္ေတာ္ျပံဳးမိသြားတယ္ ။
ျမိဳ႕ကေလးေရ.....................
နင္ဟာခ်စ္စရာေကာင္းတုနး္ပါပဲ ။

ေရႊမုေဠာဘုရားရင္ျပင္မွာ အသာအယာထိုင္ရင္း၀န္းက်င္ကို ေငးေမာၾကည့္ေနမိတယ္ ။ကၽြန္ေတာ့္ရင္မွာဆိုနင့္ေနတယ္။နည္းနည္းေလးလဲ ေၾကကြဲေနသလိုပဲ ။ခပ္ပါးပါးေလးပါ ။ခါတိုင္းႏွစ္ထက္ပူေနတဲ့ အပူရွိန္က ေလနဲ႔အတူ ကၽြန္ေတာ့ထံပါး တိုးေ၀ွ႔အလည္ေရာက္လာတယ္ ။ဒီအပူကိုပဲ မိမိရရရႈရိႈက္မိသလား......ကၽြန္ေတာ္မသိဘူး ။ကၽြန္ေတာ္တို႕ေနတဲ့ရက္ကြက္ငယ္ေလးေတြမွာ ေျခာက္ေသြ႔ညိႈးေရာ္ျပီး ေရေတြခန္းေျခာက္ေနတာ ဘာေၾကာင့္လည္း...ကၽြန္ေတာ္မေတြးခ်င္ဘူး ။မေတြးရက္ဘူးဆိုတာက ပိုမွန္လိမ့္မလား ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဟိုးးးအေ၀းၾကီးက ေနရာတစ္ေနရာကို အလုပ္လုပ္ကိုင္ဖို႕ ကၽြန္ေတာ္သြားရေတာ့မယ္ ။အဲဒီ့မွာ စိမ္းလန္းေနမွာလား ။ဘယ္ေလာက္စိမ္းလန္းပါေစ ကၽြန္ေတာ္ျမိဳ႕ကေလးရဲ႕ ေလကလြဲျပီး.... ။ေလအေ၀ွ႔မွာ ဆြဲလြဲသံက တခၽြင္ခၽြင္နဲ႕ ။၀န္းက်င္က အပူေတြအားလံုးရပ္တန္႔သြားျပီးေအးျမသြားတယ္ ။
ကၽြန္ေတာ္ဘုရားကို ေလးေလးျမတ္ျမတ္ဦးခ်လိုက္တယ္ ။စိတ္ထဲမွာ ျငိမ္ေငြ႔လို႔ ။ရွင္းသန္႔ေနတယ္ ။
ဒီအခိုက္မွာ ထိုင္းဘုရားေက်ာင္းနားက ဟီးထေနတဲ့အမိႈက္ပံုၾကီး အေၾကာင္းလဲ ကၽြန္ေတာ္သတိမရေတာ့ဘူး ။တစ္ခါတရံ စည္းကမ္းမဲ့ေထြးထုတ္သြားတဲ့ ကြမ္းတံေတြးေတြလည္း ကၽြန္ေတာ္မျမင္ေယာင္ေတာ့ဘူး ။
ျမိဳ႕ကေလးက လွပေနဆဲပါ......သူဟာ သူတတ္ႏိုင္သေလာက္ သဘာ၀အလွအပေတြနဲ႕ လွပေနဆဲပါ.........................။

ျမိဳ႕ကေလးေရ...............
ကၽြန္ေတာ္သြားေတာ့မယ္ ။
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဂရုစိုက္ပါ ။
ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ျမိဳ႕ကေလးေရ...................
မီးေရာင္စံု ၊လူေရာင္စံု ၊စိတ္ေရာင္စံုေတြၾကားမွာ ၾကံ့ၾကံ့ခံလို႔ တစ္ခါတရံ င၀န္ျမစ္ကမ္းေျခမွာ အပန္းေျဖရင္း ၊ေရႊမုေဠာဘုရားကိုသက္၀င္ရွိခိုးရင္း က်န္ရစ္ခဲ့ပါေတာ့ ။ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဟိုးးအေ၀းတစ္ေနရာကို ဘ၀အတြက္ထြက္သြားရပါဦးမယ္ ။ကၽြန္ေတာ့္ကို သြားခြင့္ျပဳပါေတာ့ ။ျမိဳ႔ေတာ္ၾကီးဆီက ေရာင္စံုလူမ်ားနဲ႕ ေရာင္စံုစိတ္မ်ားစြာကို ကၽြန္ေတာ္ေသာက္သံုးဖို႕သြားေပဦးမယ္ ။ခါးသက္သလိုခ်ိဳျမေနမွာပါ ။အဲဒီ့အခါ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲံ ျမိဳ႕ကေလးရဲ႕ရင္ေငြ႔ကိုု ကၽြန္ေတာ္တမ္းတေနမွာပါ ။
ျမိဳ႕ေတာ္ၾကီးက အံ့ၾသဖို႔ေကာင္းတဲ့လူေတြကို အံ့ၾသဖို႔ေကာင္းတဲ့ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ျမိဳ႕ကေလးရဲ႕နာမည္ေက်ာ္ပုသိမ္ထီးနဲ႔ပုသိမ္ဟာလ၀ါအေၾကာင္းကို ျမိန္ေရယွက္ေရ ကၽြန္ေတာ္ေျပာျပေနဦးမွာပါ ။ထမင္းငတ္ခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ဆန္အိုးၾကီးအေၾကာင္းကိုေတာ့ အားပါးတရ ေျပာျပေနဦးမွာပါ ။
ကၽြန္ေတာ္သြားေတာ့မယ္ ။
ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ရိုးရာအေငြ႕ေလးေတြနဲ႔ကၽြန္ေတာ့္ျမိဳ႕ကေလး ။တစ္ခ်ိန္က်ရင္ ကၽြန္ေတာ္ျပန္လာဦးမွာပါ ။
အဲဒီ့အခါက်ရင္ ”လိႈက္လွဲစြာၾကိဳဆိုပါ၏” ဆိုျပီး ျမိဳ႕ကေလးက ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ၾကိဳဆိုေနဦးမွာေပါ့ ။

ကဲ ျမိဳ႕ကေလးေရ....................
သေဘာၤကအခ်က္ျပေနျပီ .
င၀န္ျမစ္ေရက ေဘာင္ဘင္ခတ္လို႔။
ကၽြန္ေတာ္သြားေတာ့မယ္ ။
ကိုယ့္ကိုကို္ယ္ ဂရုစိုက္ပါ ။
ျမိဳ႕ကေလးေရ.....................................။

ေရႊအိမ္စည္