Happy Blog Day !!

ကိုရန္ေအာင္ တဂ္ထားတာကို ေတြ႔တဲ့ အခ်ိန္မွာ ရန္ကုန္အခ်ိန္အေနနဲ႔ ည ၇း၃၀ ျဖစ္ေနခဲ့ျပီ။
အိမ္မွာ အင္တာနက္သံုးလို႔ရတဲ့ သူတစ္ေယာက္ဆိုရင္ေတာ့ ၁၂ နာရီမတီးမခ်င္းေရးခြင့္ရွိလို႔ အခ်ိန္ေကာင္းေကာင္းမွီတယ္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါမယ္...။

ဒါေပမယ့္ က်မ အင္တာနက္သံုးခြင့္က ေနာက္ထပ္တစ္နာရီခြဲပဲ ရွိေတာ့တယ္...။ ဘာေၾကာင့္ဆို ညကိုးနာရီအမွီ အေဆာင္ကိုျပန္၀င္ရမွာ ျဖစ္တာကိုးး..။ ရတဲ့ အခိ်န္ေလးမွာပဲ အနည္းငယ္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ပို႔စ္ေလးတစ္ခုေရးခဲ့ဖို႔ ဆႏၵျဖစ္ခဲ့ပါတယ္..။ 

က်မ အင္တာနက္စသံုးစဥ္ကတည္းက သူ႔စာေတြကို ခိုး ခိုး ဖတ္ခဲ့ရတဲ့ ခ်စ္ခင္ေလးစားရတဲ့ အကိုရန္ေအာင္အစျပဳႏိႈးေဆာ္ျပီး တဂ္ထားတာကို တေလးတစားျပဳေပးခ်င္တာလည္း ပါ, ပါတယ္..။
ေနာက္တစ္ေၾကာင္းက ဘေလာ့ဂ္ေရးသားခ်င္းမွ အစျပဳလို႔ စာေပကိုျပန္လည္စိတ္ညႊတ္လာတာေၾကာင့္ ဘေလာ့ဂ့္ေဒးမွာ အမွတ္တရေရးခဲ့ခ်င္တာလည္း ပါ, ပါတယ္...။

Facebook ထဲ ၀င္လိုက္တဲ့အခါ ဘေလာ့ဂ္ေရးေဖာ္ အစ္ကို၊ အစ္မေတြက အသီးသီး ဘေလာ့ဂ္ေဒးအတြက္ ႏႈတ္ခြန္းဆက္ထားၾကတာကို ေတြ႔ရပါတယ္..။
သူတို႔ ဘေလာ့ဂ္ေတြမွာလည္း အမွတ္တရပို႔စ္ေတြ ေရးထားခ်င္ေရးထားႏိုင္မွာ ျဖစ္ေပမယ့္ က်မ အတြက္ အခ်ိန္က ရွားပါးေနျပီျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ မပန္ဒိုရာရဲ႕ ပို႔စ္ကို ဖတ္အျပီးမွာ ဘေလာ့ဂ္ဘက္သာ ထြက္လာခဲ့ပါတယ္...။ 

(ကနဦးတဂ္ထားတဲ့ ကိုရန္ေအာင္ပို႔စ္ေတာင္  မဖတ္ႏိုင္ေသးျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္..
ေနာက္ ရက္ အခ်ိန္ ေအးေအးေဆးေဆးက်မွ ဘေလာ့ဂ္ေဒးအမွတ္တရပို႔စ္ေတြ လိုက္ဖတ္ပါေတာ့မယ္...။)
 
က်မ အင္တာနက္ကို အသံုးျပဳတာ အေတာ္ေနာက္က်ပါတယ္...။ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ကုန္ခါနီးမွာမွ ရန္ကုန္ကို စာေပကိစၥတစ္ခုအတြက္ လာရင္း မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ လိပ္စာေတြလဲလွယ္ၾကတဲ့အခါ သူတို႔ေပးတဲ့အထဲမွာ အီးေမးလ္လိပ္စာေတြဆိုတာပါ ပါလာပါတယ္..။ အဲ့အခါမွ က်မမွာ ဘာအီးေမးလ္မွ မရွိေသးတာ သတိရျပီး ပုသိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့အခါ အင္တာနက္စတင္အသံုးျပဳဖို႔ ၾကိဳးစားခဲ့တယ္..။ ဒါေပမယ့္ အီးေမးလ္ပို႔စရာ လူမရွိ၊ အမ်ားတကာလို ခ်က္တင္လုပ္ၾကတာေတြလည္း စိတ္မပါနဲ႔ ၂၀၀၉ ကုန္ခါနီးေလာက္အထိ အီးေမးလ္တစ္ခုသာရွိျပီး ဘာမွမလုပ္တတ္ျဖစ္ေနခဲ့တယ္..။

ေနာက္ပိုင္းမွာ ဖိုရမ္တစ္ခုထဲ အမွတ္မဲ့ေရာက္သြားရာက မိတ္ေဆြေတြရလာခဲ့တယ္....အဲ့ကမွ တဆင့္ multiply တစ္ခု ဖြင့္ၾကည့္ခဲ့ပါတယ္..။ ဒါေပမယ့္ ဘေလာ့ဂ္တစ္ခုဖြင့္ျပီးရင္ တျခားဘေလာ့ဂ္ေတြလည္း လိုက္လည္ရေကာင္းမွန္းမသိတဲ့၊ ကိုယ့္ဆီ လာလည္ရင္ေတာင္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ျပန္ေျပာရေကာင္းမွန္း မသိတဲ့ က်မ ရဲ႕ မာတီဘေလာ့ဂ္ေလးဟာ ေျခာက္ကပ္ကပ္ေလး  ျဖစ္ေန ပါတယ္..။ ေျခာက္လို႔   ေျခာက္ေနမွန္းလည္း မသိ....အဲ့ အခ်ိန္တုန္းက web developmer သင္တန္းတက္ေနခဲ့ေတာ့ coding ဆိုတာေတြကို အထူးစိတ္၀င္စားေနခဲ့ရာ မာတီစာမ်က္ႏွာေလးဟာ က်မ အမ်ိဳးမ်ိဳး ကလိစမ္းသပ္ရာ   ေနရာေလးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္..။ ဥပမာဆိုရရင္ ေခါင္းစည္းစာသားေတြ b link ေပး တဖ်တ္ဖ်တ္ေျပးေနေအာင္ လုပ္....။ သို႔ေပမယ့္ မာတီဟာ စိတ္ၾကိဳက္ဖန္တီးခြင့္ကို ေပးမထားခဲ့ပါဘူး...။

မာတီမွာ ျပဳလုပ္ႏိုင္စြမ္းေတြကုန္လာတဲ့အခါ မာတီကို က်မ ပ်င္းရိလာပါတယ္..။ အဲဒီ့ေနာက္ www.futuredream.ning.com ဆိုတဲ့ ဆိုရွယ္ဆိုဒ္တစ္ခုကို က်မ ေရာက္သြားခဲ့ပါတယ္...။ အဲဒီ့မွာ တင္ထားတဲ့စာေတြကို လိုက္ဖတ္ရင္း `ေၾသာ္ ငါလည္း ဒီလိုစာေတြ ေရးလို႔ရေနတာပဲ´ ဆိုျပီး ၀င္တဲ့ေန႔မွာ ပဲ `ေဖေဖ ေပ်ာ္ပါေစ´ဆိုတဲ့ ပို႔စ္ေလးတစ္ပုဒ္ တင္ထားပစ္ခဲ့ပါတယ္..။ အဲ့အခ်ိန္က အင္တာနက္ ကို ေန႔စဥ္အသံုးမျပဳေသးပါဘူး...။ စာသင္ေနတဲ့ကာလျဖစ္တဲ့အတြက္ စာသင္ခ်ိ္န္ တစ္ခ်ိန္နဲ႔ တစ္ခ်ိန္ အားလပ္ခ်ိန္ကို အပ်င္းေျပ၀င္တတ္တာပဲရွိပါေသးတယ္..။ သို႔အတြက္ ပို႔စ္တင္ခဲ့ျပီး တစ္ပတ္ေက်ာ္ၾကာ တဲ့အခါမွ ကိုယ့္အီးေမးလ္ဖြင့္ၾကည့္တဲ့အခါ ဆိုခဲ့ျပီးတဲ့ အနာဂတ္အိပ္မက္မွ check out စာေတြ activity စာေတြ မ်ားစြာတက္ေနတာေတြ႔လိုက္ရပါတယ္..။ အဲဒါနဲ႔ အနာဂတ္အိပ္မက္ထဲ   ေရာက္သြားခဲ့တယ္ ဆိုပါစို႔...။ မာတီမွာ ေနစဥ္ကလို ပ်င္းေျခာက္ေျခာက္မဟုတ္ဘဲ ကိုယ့္ စာေတြကို ကြန္မန္႔ေပးၾက၊ ကိုယ့္စာမ်က္ႏွာမွာ အရုပ္ကေလးေတြ၊ ပံုေလးေတြ လာေပးၾကတာေတြ ျမင္ရတဲ့အခါ ေတာသူ က်မ က အံ့ၾသဘနန္းနဲ႔ အနာဂတ္အိပ္မက္မွာ ေတာ္ေတာ္ ေပ်ာ္ခဲ့မိပါတယ္...။ ေနာင္ေသာအခါ `အနာဂတ္ အိုေအစစ္´ ရယ္လို႔ ပညာဒါနေက်ာင္းေလးတစ္ခုမွာ ကူညီအားေပးခဲ့တဲ့အထိ အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုရယ္လို႔ ပါ၀င္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္..။

ေနာက္ www.mistake51area.ning.com ဆိုတဲ့ ဆိုဒ္တစ္ခုကို ထပ္ေရာက္ပါတယ္...။ သူကေတာ့ နည္းပညာေတြ ျဖန္႔ေ၀မွ်ရာဆိ္ုဒ္ပါ..။ တည္ေထာင္သူကေတာ့ (အခုထက္ထိလည္း မသိရင္ေမးေနရ ဆဲျဖစ္တဲ့) ကိုထြန္း ဆိုပါစို႔..။ အဲ့ဆိုဒ္က စီစဥ္တဲ့ Media Art Wave Online Journal ျပဳလုပ္ရာမွာ စာေပေရးရာ ပါ၀င္ခဲ့ရာက စ လို႔ ၀ါ၀ါ (သူရႆ၀ါ) တို႔နဲ႔ သိကၽြမ္းခဲ့ပါတယ္..။ နည္းပညာေဆြးေႏြးပြဲ တစ္ခု အျပီးမွာ ၀ါ၀ါက အစ္မ ဘေလာ့ဂ္တစ္ခုေတာ့ ရွိသင့္တယ္လို႔ အဆိုျပဳျပီး သူကိုယ္တိုင္ ဘေလာ့ဂ္ တစ္ခု  ဖြင့္ေပးခဲ့ပါတယ္..။ အဲဒါကေတာ့ အခုထက္ထိ ရွင္သန္ေနဆဲျဖစ္တဲ့ (အခု စာေရးသားေန တဲ့) ဘေလာ့ဂ္ စေပါ့ ပါပဲ..။ 1.5.2010 မွာ ဖြင့္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္..။ စဖြင့္ျဖစ္တဲ့ ေမလ မွာပဲ အနာဂတ္အိပ္မက္ မွာ ေရး သားျပီးခဲ့တဲ့ ပို႔စ္ေတြကို ဘေလာ့ဂ္စေပါ့ကို ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား   ေျပာင္းေရႊ႕ျဖစ္ ခဲ့ပါတယ္..။ ၀ါ၀ါက အစ္မ ပို႔စ္ေတြကို တျပိဳင္နက္အကုန္မတင္နဲ႔..။ တစ္ပတ္ တစ္ပုဒ္တင္သြား...။ ၾကားထဲလည္း အသစ္ေရးသြား...။ တျခားေနရာေတြလည္း လိုက္လည္လို႔ ေျပာေပမယ့္ က်မ သူ႔ စကားနားမေထာင္ခဲ့ပါဘူး :D ။

က်မ ရဲ႕ စိတ္အတိုင္း လုပ္ခ်င္တဲ့စိတ္ေပၚတုန္း စုျပံဳလုပ္ျပီး ကာလမ်ားစြာ ဘေလာ့ဂ္ေလးကို ပစ္ထားခဲ့ မိျပန္တယ္..။ ေရးျပီးရင္ လာတင္လိုက္....ျပီး ျပန္လွည့္မၾကည့္လိုက္နဲ႔ ဘေလာ့ဂ္ေလးဟာ က်မ ျပဳသမွ် ဘာမွ ျပန္မေျပာႏိုင္ဘဲ ႏုရရွာပါတယ္...။

ေနာက္ Facebook ရယ္လို႔ ေပၚလာတဲ့အခါ FB မွာ ေပ်ာ္ခဲ့ျပန္ပါတယ္...။ လူအမ်ားနဲ႔ထိေတြ႔ရတဲ့ ေနရာတစ္ခုျဖစ္ေတာ့ အထီးက်န္တတ္တဲ့ က်မ အတြက္ အဆင္ေျပလာျပန္တယ္ ထင္ပါရဲ႕...။ မေလးအိမ့္ခ်မ္းေျမ့ ရဲ႕ စာေတြ ဖတ္ျဖစ္ရာက သူနဲ႔ သိကၽြမ္းခဲ့ပါတယ္..။ သူဟာ နာမည္ၾကီးဘေလာ့ဂ္ဂါတစ္ဦးျဖစ္ေပမယ့္ မာန္မာနမရွိခဲ့ပါဘူး...။ အူလည္လည္က်မ အေပၚေတာင္ ေႏြးေထြးခဲ့၊ ခ်စ္ခင္ေပးခဲ့ပါတယ္..။ မေလးနဲ႔ ပတ္သတ္ရာက က်မ အၾကီးၾကီး က်ိတ္အားက် ခဲ့ရဖူးတဲ့ ကိုရန္ေအာင္ဆိုတာကို ထပ္မံသိကၽြမ္းခဲ့ရပါတယ္..။ ေနာက္ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ကိုရန္ေအာင္ စီစဥ္တဲ့ `သက္တံ့ဆယ္စင္း´ ဆိုတဲ့စာအုပ္ကေလးတစ္အုပ္ကို ဖတ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္...။ ၀န္ခံပါတယ္..။ အဲ့အခ်ိန္တုနး္ကေတာ့ ´သက္တံ့ဆယ္စင္း´ ကို မေလးနဲ႔ ကိုရန္ေအာင္ ႏွစ္မ်က္ႏွာတည္းနဲ႔ ဖတ္ျဖစ္ခဲ့ တာပါ...။ ေနာက္ မေလးရဲ႕ ကြန္မန္႔ေလးတစ္ခုကို အမွတ္မထင္သြားေတြ႔ျဖစ္ပါတယ္..။ `အျမင္ေလးေတြေတာ့ ၾကားခ်င္မိသား´ တဲ့....။ ဒီမွာတင္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကို တစ္ထိုင္တည္းခ်လို႔ ကြန္မန္႔တစ္ခု က်မ ေရးေပးျဖစ္ခဲ့တယ္..။ `မေလး ေနာက္လ ၁၀ ရက္ေန႔မွာ ေရးေပးမယ္...ဒီလေတာ့ သူသူ စာေမးပြဲရွိေနလို႔´..။ က်မ စာေမးပြဲက ေနာက္တစ္လ ၉ ရက္ေန႔မွာ ျပီးသြားတဲ့အခါ က်မ စာေမးပြဲ က ျပန္လာလာခ်င္း လြယ္အိတ္ပစ္ခ်....ရီဗ်ဴးထိုင္ေရးပါေတာ့တယ္...။ အဲ့မတိုင္ခင္ကတည္းက အကုန္ အစင္ဖတ္ျပီး စိတ္ထဲ ထည့္ထားခဲ့လို႔ ျမန္တာလည္း ပါပါ လိမ့္မယ္...။ က်မ ကတိအတိုင္း ၁၀ ရက္ေန႔မွာ တင္ႏိုင္ခဲ့ေပမယ့္ တစ္ခါတည္း မျပီးလို႔ အပိုင္း တစ္ ရယ္လို႔သာတင္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္..။

အံ့ၾသစရာေကာင္းလွစြာ သက္ဆိုင္သူ စာေရးသူမ်ားက က်မ ကို ေႏြးေထြးစြာၾကိဳဆိုလက္ခံခဲ့ တာကို ေတြ႔လိုက္ရပါတယ္...။ ဒါဟာ ရီဗ်ဴးကို အပိုင္း သံုး အထိ ျပီးေအာင္ေရးႏိုင္ခဲ့တဲ့ တြန္းအားေတြ ပါပဲ....။ အဲဒီ့ကာလက ၂၀၁၂ ႏို၀င္ဘာ၀န္းက်င္ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္..။ တကယ္ေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ရပ္၀န္းမွာ ေကာင္းေကာင္းေျခခ်ျဖစ္ခဲ့တာ အဲ့ဒီကာလမွ စတယ္လို႔ ဆိုရပါလိမ့္မယ္...။ က်မ ဘေလာ့ဂ့္ဆိုတာ အဲ့ေတာ့မွ ဖတ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္..။ အစ္ကို၊ အစ္မေတြထံက အတုယူစရာေတြလည္း ယူမိခဲ့ရဲ႕...။ ကြန္မန္႔ေတြကို စာျပန္နည္းေလးကိုဆို ကိုညီလင္းသစ္ဆီက အတုခိုးခဲ့ရပါတယ္..။ ေနာက္ တခ်ိဳ႕ က်မ နားမလည္တာေတြ သင္ျပေပးခဲ့တဲ့ ကိုဏီလင္းညိဳ....။ ဘေလာ့ဂ္မွာ တစ္ခုခုျဖစ္တိုင္း အေျပးေရာက္လာတတ္တဲ့ ကိုညီလင္းႏိုင္....။ ဘယ္သူမွ မရွိေသးခင္ ေရာက္လာေပးတဲ့ မစံပယ္ခ်ိဳ၊ ကိုလြင္ျပင္...။ ေနာက္ က်မ ေရးသမွ် စာတိုင္း အားေပး ေပးခဲ့တဲ့၊ စိတ္ဓာတ္ေရးရာ ျမွင့္တင္ေပးခဲ့တဲ့ အကိုညီလင္းသစ္.....။

ေနာက္မ်ားမွာ တစတစနဲ႔ က်မ ဘေလာ့ဂ့္ေလးဆီ အစ္ကို၊ အစ္မ၊ ေမာင္ေလး၊ ညီမေလး မ်ားစြာေရာက္လာခဲ့ပါတယ္..။

အခုေတာ့ လစဥ္ဆိုသလို က်မ ဘေလာ့ဂ္ကို ပံုမွန္ေတာ့ ေရးျဖစ္ေနပါျပီ..။
ဘေလာ့ဂ္ဂါဆိုတဲ့ အမည္နာမေလးကို ႏွစ္သက္စြာ သေဘာက်ေနတတ္ခဲ့ပါျပီ။
ဘေလာ့ဂ္ေၾကာင့္ စာေရးသားျခင္းေတြကို ျပန္လည္စိတ္၀င္စားလာတဲ့အတြက္ ဘေလာ့ဂ္ဟာ က်မ စာေပခရီးအတြက္ ဆက္လက္သယ္ေဆာင္ေပးခဲ့တဲ့ သေဘာၤေလးတစ္စီးသာ ျဖစ္ပါတယ္..။

ခ်စ္ခင္ရတဲ့ အစ္ကို၊ အစ္မမ်ား၊ ေမာင္ငယ္၊ ညီမငယ္မ်ား၊ မိတ္ေဆြမ်ား အားလံုး ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ၾက ပါေစ...။

ဟက္ပီးဘေလာ့ဂ္ေဒးးးးးပါရွင္.. :) :) :) ။

ခ်စ္ေသာ
သူသူ