Monday, May 7, 2012

စြန္လႊတ္သူ


ဓမၼလက္ကမ္းေစာင္ထဲမွာလား
တစ္ေၾကာင္းဖတ္ခဲ့ဖူးတယ္
စြန္႔လႊတ္သူေတြဟာ
စြန္လႊတ္သူေတြနဲ႔ တူတယ္တဲ့

 ကၽြန္မ စြန္လႊတ္ခဲ့သလား၊ စြန္႔လႊတ္ခဲ့သလား မေသခ်ာဘူး
တစ္ခ်ိန္က ေ၀ဟင္မွာ ကေနတဲ့ စြန္ကေလးတစ္ခုအေၾကာင္း ကၽြန္မ ကဗ်ာေရးခဲ့ဖူးတယ္
အဲ့ ကဗ်ာေလးလို ခ်စ္ရတဲ့သူက စြန္ကေလးအေၾကာင္းေရးတဲ့အခါ ကၽြန္မ ဇေ၀ဇ၀ါနဲ႔...
ကၽြန္မ တို႔ဟာ စြန္ေတြကို လႊတ္ေနၾကတာလား...
ပိုင္ဆိုင္မႈေတြ စြန္႔လႊတ္ေနၾကတာလား

ခ်စ္ျခင္းေမတၱာမွာ လိုအင္ဆႏၵေတြရွိသလား၊ ထပ္တူက်ျခင္းေတြ ရွိသလား ကၽြန္မ ေသခ်ာမသိခဲ့ဘူး။
ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မ စြန္လႊတ္ခဲ့ဖူးပါတယ္..
အဲ့ စြန္ေလးဟာ ကၽြန္မ လိုတဲ့ေနရာကို ခ်က္ခ်င္းမသြားဘူး၊ ေလလာတဲ့ဘက္ကို ျငင္းဆန္ရင္း ကၽြန္မ ရွိရာဘက္ကို ျပန္ျပန္က်လာတယ္။ ကၽြန္မ ကိုယ္စြမ္းဥာဏ္စြမ္းနဲ႔ ဖန္တီးအလွဆင္ခဲ့ရတဲ့ စြန္ကေလးပဲ။ ေျမေပၚကို သက္သက္က်လာတာ ကၽြန္မ မလိုလားဘူး။ ကၽြန္မ ၾကိဳးစားျပီး အၾကိမ္ၾကိမ္တင္တဲ့အခါ ေလအေ၀ွ႔တစ္ခ်က္မွာ သူ အေပၚကို လူးလူးလြန္႔လြန္႔တက္သြားပါတယ္...။

သူ႔ကို ထိန္းထားရတဲ့ ရစ္ဘီးဟာ ကၽြန္မအတြက္ ေလးကန္လြန္းပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မ မပင္ပန္းဘူး။ ေပ်ာ္၇ႊင္ေနတယ္။ ဘယ္ေလာက္ ေလးကန္ပါေစ၊ သူ ေ၀ဟင္အျမင့္မွာ လွပစြာယိမ္းႏြဲ႕ေနတာကိုပဲ ျမတ္ႏိုးစိတ္နဲ႔ ကၽြန္မ ၾကည့္ေနတယ္။
ကၽြန္မ မ်ား ၾကိဳးလႊတ္လိုက္ရင္ သူပိုျပီးဟိုးးအျမင့္ကို ေရာက္သြားမလား ေတြးေနမိတယ္။
ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မ လက္ေတြက စြန္ကေလးကို ျမင္ေတြ႔ေနလိုေသးတဲ့ စိတ္နဲ႔ ဆြံ႔အေနပါတယ္။
တစ္ခါတစ္ခါ လက္ေတြကိုပိုတင္းမိတယ္။ 

အဲ့အခါ စြန္ကေလးကလည္း ပိုရုန္းပါတယ္။ေလက ပိုုျပင္းလာျပီကိုးး။ 
စြန္ကေလး ေလဒဏ္ေၾကာင့္ တစ္ခုခုနာက်င္သြားမွာ စိုးရိမ္ေနတဲ့ ကၽြန္မက ေၾကာင့္ၾကမႈေတြနဲ႔ ကၽြန္မဘက္ကို ျပန္ဆြဲမိတဲ့အခါေတြလည္း ရွိခဲ့တယ္။
ေနာက္ဆံုးတစ္ေန႔...ဟုတ္တယ္....ကၽြန္မ စြန္ကေလးကို စြန္႔လႊတ္ရေတာ့မယ့္ တစ္ေန႔မွာ.....ရစ္ဘီးကို  အသာအယာကၽြန္မ ေျဖေလ်ာ့ေပးလိုက္ပါတယ္....။

စြန္ကေလးဟာ မိုးသားတိမ္လိပ္ေတြထဲ တေရြ႔ေရြ႔လြင့္ေမ်ာရင္း ကၽြန္မ ျမင္ကြင္းကေန တစ္စစ ေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္။
အခု ကၽြန္မ စြန္မလႊတ္တတ္ေတာ့ဘူး။
အေရာင္အေသြးစံုလင္တဲ့ အျခားအျခားေသာ စြန္ေတြကို ေငးေမာရင္း ကၽြန္မ လက္ေတြကို ကၽြန္မ ေသခ်ာျပန္ၾကည့္မိတယ္။

ဒီလက္ေတြက တစ္ခ်ိန္က စြန္ၾကိဳးေတြ ရစ္ပတ္ခဲ့ဖူးပါသလား။
ကၽြန္မ အသိအာရံုထဲေ၀ေ၀၀ါး၀ါးနဲ႔။
ကၽြန္မ လက္ေတြကို ျခစ္ရာ ရွရာေတြ ေတြ႔တယ္။
အို....ကၽြန္မ မွန္ဇာၾကိဳးကို ဘယ္တုန္းကမွ မသံုးခဲ့ဖူးဘဲနဲ႔။
တျခားစြန္ေတြကို ျဖတ္ဖို႔ ကၽြန္မ ဘယ္တုန္းကမွ စိတ္မ၀င္စားခဲ့ဖူး။
ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မ စြန္ကေလးကိုလည္း ကၽြန္မ ထြက္မသြားဖို႔မတားႏိုင္ခဲ့ဖူး။
ကၽြန္မ က စြန္႔လႊတ္လိုက္သူလား၊ ကၽြန္မ က ရံႈးနိမ့္ခဲ့သူလား။
ေသခ်ာတာက ကၽြန္မ ရဲ႕ စြန္လႊတ္ျခင္းမွာ အရံႈးအႏိုင္ မရွိခဲ့ဖူး။

ကၽြန္မ စြန္ကေလးကို ျမတ္ႏိုးစိတ္နဲ႔ စြန္လႊတ္တယ္။
ကၽြန္မ စြန္ကေလးကို ျမတ္ႏိုးစိတ္နဲ႔ စြန္႔လႊတ္တယ္။
ကၽြန္မ ျမင္ကြင္းက စြန္ကေလးကြယ္ေပ်ာက္သြားခဲ့ျပီ။
ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မ အနားမွာ စြန္ကေလး ရွိေနဆဲပါပဲ။
တစ္ခါတရံ .....သူ႔ေလတိုးသံကိုေတာင္ ကၽြန္မ ၾကားမိသလားပဲ...။
ေဟာ.........ညွင္းသြဲ႕သြဲ႕....................
..........................
.....................     ။            ။












23.4.2012
PM:3:03

Photo By: အိမ့္ခ်မ္းေျမ့

8 comments:

  1. မေလး ဒီစာေလးကို ထပ္ၿပီးလာဖတ္သြားတယ္ေနာ္ း)

    ReplyDelete
  2. ၿကယ္ စစ္သည္December 26, 2012 at 12:50 AM

    စြန္လႊတ္တယ္၊ စြန္႔လႊတ္တယ္ ...
    ဘာႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းမွ မပါဘဲ စြန္႔လႊတ္ႏိုင္ရင္ ပိုေကာင္းသလို ...

    ReplyDelete
  3. ေရႊအိမ္စည္December 26, 2012 at 12:50 AM

    ဟုတ္တယ္....ဘာၾကိဳးမွ မပါတာ အေကာင္းဆံုးပဲ :)

    ReplyDelete
  4. ေရႊအျမဳေတမွာ ဒီေခါင္းစဥ္နဲ႔ တစ္ပုဒ္ဖတ္ဖူးတယ္ ၂၀၁၁မတ္လ ထုတ္ထင္တာပဲ..အရမ္းေကာင္းလို႔အရမ္းၾကိဳက္ခဲ့တယ္.. အခုလည္း“စြန္လြတ္သူ”ေနာက္တစ္ဦး..။“စြန္လႊတ္သူ=စြန္႔လႊတ္သူ” ျဖစ္မွန္းမသိျဖစ္ခဲ့တဲ့အျဖစ္ေတြ..ျဖစ္မယ္မွန္းသိသိနဲ႔ ျဖစ္ခဲ့တဲ့အျဖစ္ေတြ..ျဖစ္မယ္မထင္ထားလည္းျဖစ္ခဲ့တဲ့အျဖစ္ေတြ

    ReplyDelete
  5. ခုအသစ္ေပၚေနတယ္ေလ 3D Bluetooth နဲ႔ စြန္လြတ္လို႔ရတယ္ မသိဘူးလား ကေလးေတြ ေခာၱေနာက္က်ေနပါလား :P:P:P

    ReplyDelete
  6. ခ်စ္ျခင္းေမတၱာမွာ လိုအင္ဆႏၵေတြရွိသလား၊ ထပ္တူက်ျခင္းေတြ ရွိသလား ကၽြန္မ ေသခ်ာမသိခဲ့ဘူး။

    ReplyDelete
  7. စြန္႔လႊတ္ရင္း စြန္႔လႊတ္ၾကိဳးစားပါ.....

    ReplyDelete
  8. Nice thoughts.. Love it...

    ReplyDelete